VEFA BİR GÖNÜL BORCU
Vefa Neydi?
Vefa sevgide bağlılık, sadakat, minnettarlık, dostluğu sürdürmek gibi birçok manayı, derinliği içinde barındıran duygu biçimidir ve erdemliktir.
Bir ilişkide, aile ve toplumda bütünlüğü sağlayan sevgi ve sadakat bağlarıdır.
Vefa insan ilişkilerinde önemli bir yere sahiptir…
Arkadaş çevresinde birlik ve beraberliğimizi sağlayan duygu güdümüdür.
“Vefa sahibi olan kişiler ise vefakâr olarak tanımlanır.”
Vefası olan kişiler hoşgörülü ve esnektir. Katı kural ve çizgileri yoktur. “Hümanisttir.” Ayrıca yapıcı ve onarıcıdır. Bireyler arasında verilen sözlere bağlılığı sağlar. Arkadaşlıkları dostluğa çeviren, uzun yıllar sürmesini sağlayan yegane gerçektir..! Aralarına olumsuz duygu ve düşünceler girip o bağlılığa zarar veremez. Hata ve yanlışları göz ardı eder. Nankör olmaktan kaçınır, verdiği söze bağlı kalarak dostluk ve benzeri şeylerin güçlenmesini sağlar… Vefa güzelliktir, vefa fedakarlıktır, vefa paylaşımdır, vefa her şeydir.
İyilik unutulmaz unutulmamalıdır..!
Vefalı olmak toplumsal bir dayanışma, yardımlaşma getirir ve güzel dostluklar elde etmemizi sağlar.
Son zamanlarda her ne kadar vefayı bir semt adı olarak duymaya başladığımızı zannetsek de ben inanıyorum ki vefalı insan çok fazla.
Kendime sık sık, sorduğum bir soru var; Neden kimse, kimseyi çıkarsız sevmiyor? Birisinden iyilik istiyorsunuz ya da rica ile bir şey istiyorsunuz vs. Karşılık bekleniyor, bu net ve kaçınılmaz bir gerçek. Ya da birisine iyilik yapıyorsunuz sadece vefa bekleyerek, dostluk, arkadaşlık, güler yüz, istiyorsunuz. Gelin görün ki riyakarca karşılık alıyorsunuz. Ama asla kendi çizgimizden çıkmıyoruz, bizde vefa denen o kutsal değer varsa…
“Vefa dostluğu dünya nimetlerine değişmemektir.”
Vefa hepimizin birbirine olan borcudur. Aslında bir bardak suyun, bazen bir sözün bir tebessümün, bile vefası olmalıdır.
Ahlâkına göre değil ahlâkınıza, yakışır biçimde insanlara yaklaşmak bir vefa örneğidir.
İnsanoğlu kendi nefsine eziyet etmeden uslanmaz ve vefalı olamaz. Başkalarından beklentiye girmek, hayal kırıklığına sebep olabilir. Şartsız, hesapsız sonu olmayan bir sevgidir vefa…
“Dostu posta değişmemektir.”
Bizi yetiştiren ailemize, topluma, geçmişe, geleceğe duyulan saygıdır. Vefasız insanların bir özelliği vardır, buna dikkat ederseniz göreceksiniz benmerkezci olmaları. Oysaki herkes birbirinin fikrine, saygı duymak zorundadır. İyi veya kötü onaylar ya da onaylamaz, ama dinlemekte bir vefa örneğidir…
Bırakın bazı duygularda gurur yapmayı, aramayanı arayın, hal hatır sormayana “nasılsın” diye sorun vefalı olun. Direniş gösterin bazı duygularda ısrarcı olun lütfen..! İnanın direniş göstermediğimiz her duyguyu, yavaş yavaş kaybediyoruz.
Etrafınızdaki insanlara sinerji verin. Saf, temiz, pırıl pırıl, kendinize öz bir insanlık sergileyin. Karşınızdaki gibi olursanız birbirimizden ne farkımız kalır öyle değil mi..?
Vuslatı olmayan özlemler var inanın ki..! Ama vefa istiyor, özlemek bile vefaya karışınca ortaya derin bir aşk çıkıyor. Vuslatı yok belki ama adresi belli, vefası kuvvetli.
“Vefa büyük bir cümledir çoğu cümle bunu kaldıramayan öznelerle doludur.”
Tasavvufi yanı çok ağırdır. Vefânın karşılığı Rabbimiz’dendir… Vefa imandandır. Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı vardır’ sözü deruni bir vefa yüklüdür.
Bırakın insanları farklı renge boyamayı siz kimde ne kadarsınız ne kadar vefalısınız, önemli olan odur.
Bazen yastığa başımı koyunca, kendime soruyorum; “Bugün kimi mutlu ettim, kimi üzdüm, kim bana iyi ki varsın” dedi.? Bu soruyu sorun kendinize. İnanın gün içinde, duyduğunuz “iyi ki varsın, iyi yüreklisin” vs. buna benzer sözler kişinin, hayata bakış açısını değiştiriyor…
“Her birimiz birbirimizden ayrı duygular beklersek birbirimizin katili oluruz bunu unutmayın.”
Yaratılanı sevin Yaratandan ötürü!!! Yargılamadan, sorgulamadan kendi vefanızla. Sevmek mübalağa sanatıdır, abartıda sınır yok, tanımayın da… Sizi sevenleri kaybetmeyin vefasızca davranış göstererek.
Nedense çok sevgiden rahatsız olan, bir toplum olduk, çünkü güven yok, vefa yok, duyguları yok etmekte üzerimize yok!!!
Ağlayanı sevin, gerekirse omuz olun, düşene el uzatın; ırk, cins hiç önemli değil, insanca, vefalıca yaklaşın.
Statüsüne göre davranmayın kimseye. İnsanlığınıza, vefanıza yakışır biçimde yaklaşın. İşte o zaman siz gerçek erdem sahibi vefalı insansınız..!
